ശൂന്യതയുടെ ഒളിത്താവളങ്ങളില്‍ നിന്നും
അവസാനത്തെ ധ്വനിയും കേട്ട് കഴിഞ്ഞു
വരണ്ട എന്‍റെ മരുഭൂമിയിലെതിയ
അജപാലകന്റെ മുരളിക ഉണര്‍ത്തിയ നാദം
വീണുടഞ്ഞ സ്വപ്നത്തിന്‍റെ സ്വരമായി
അലിഞ്ഞുപോയി,..
വിശപ്പടങ്ങാത്ത രാത്രികള്‍ ഇനിയും
കാത്തിരിക്കുന്നു അകലെ അകലെ..
ഞാന്‍ ഇന്നു ഭാരമായി മാറിയിരിക്കുന്നു
കണ്ണീരിന്‍റെ മധുരം പകര്‍ന്നു തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു
പൂവുകള്‍ പൊഴിഞ്ഞു വീണ
വനികയില്‍ ഞാന്‍ ഇനി വരില്ല
ആ ഗാനം കേട്ട് നില്‍ക്കില്ല,...
എന്നെന്നും സ്വന്തമെന്നു കരുതിയ
ഒരു മഞ്ഞു തുള്ളി ഉണ്ടെനിക്ക് കൂട്ടിനു
അതുമതി, അത് മാത്രം മതി!!!
(വിനു)l
No comments:
Post a Comment