വ്യതിചലിക്കുന്ന ഒരു നേര്‍രേഖയിലൂടെ
ഹൃദയ താളങ്ങള്‍ നിരന്തരം വിറകൊള്ളുന്നു
കനത്തുവരുന്ന വെയിലിന്‍റെ താപവും
അണയാത്ത കനലുകളും
എന്‍റെ മനസ്സിന്റെ അപാരതയിലേക്കു
ഇറങ്ങി സഞ്ചരിക്കുമ്പോള്‍
ഞാനറിഞ്ഞു നമ്മുടെ വൃന്താവനം
പൂക്കുകയാണ്..
ആ വെയിലിന്‍റെ താപം ഉരുകി തീര്‍ന്ന
നിമിഷത്തില്‍ കൊഴിഞ്ഞു വീണ അഗ്നിപുഷ്പങ്ങള്‍
കൈകളില്‍ വെച്ചമര്‍ത്തി നീ പറഞ്ഞത് എന്ത്?
എന്‍റെ ഹൃദയതോടൊപ്പം ഇളകി വന്ന
നിന്‍റെ സ്വപ്നവും
തീര്‍പ്പുകല്‍പ്പിക്കാത്ത ഞാന്‍ ചോദിച്ച
ചോദ്യങ്ങളും ഉപേക്ഷിച്ച്-
നീ മടങ്ങുമ്പോള്‍ ശൂന്യതയുടെ കാറ്റ്
എന്‍റെ വിരല്‍തുമ്പിലൂടെ അരിച്ചു കയറി-
അഗ്നിപുഷ്പങ്ങളെ എന്നെന്നേക്കുമായി
പറത്തി കളഞ്ഞു.......
(വിനു.._
No comments:
Post a Comment