സൂര്യന്‍ ചക്രവാളത്തെ ചുമ്പിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന
ഒരു പ്രദോഷ നേരം
അവന്‍റെ ഏകാന്തതയില്‍
കടല്‍ മഞ്ഞു ഉരുകിവീഴുന്ന ശബ്ദം!
മഞ്ഞിനേക്കാള്‍ കനത്ത മൂകതയില്‍
തിരമാലകള്‍ ഇളകാത്ത സാഗര നീലിമ
ചുവന്ന വെളിച്ചം പോലെ
ദുഃഖം ആ കണ്ണുകളില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു..
വൃധമായി പോയെന്നു തോന്നും വെറും
ഓര്‍മകളെ കോര്‍ത്തിണക്കി
കവിത ചമയ്ക്കാന്‍ അവനു കഴിഞ്ഞില്ല
തന്‍റെ സങ്കല്പങ്ങളെക്കാളും ഓര്‍മകളെകാളും
വലിയൊരു യാഥാര്‍ത്ഥ്യം പകലാണ്‌-
എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഉറക്കെ കരയാനും അവനായില്ല
പിന്നെ, സൂര്യന്‍ മറഞ്ഞപ്പോള്‍
കടല്‍ മഞ്ഞ് ഉരുകി തീര്‍ന്നപ്പോള്‍
കണ്ണുകളടച്ചു നിശബ്ദമായ
ആ കടലിന്റെ നീലിമയിലേക്ക്‌
മെല്ലെ അവന്‍ നടന്നു നീങ്ങി..
..........(വിനു)................
No comments:
Post a Comment