കുഴിച്ചു കുഴിച്ചു നീ എന്‍റെ
അന്തരാത്മാവിനെ പാതാള കരണ്ടിയാല്‍
കോരി പുറത്തെടുക്കുന്നു..
ജീര്‍ണ്ണിക്കുന്ന ശരീരമാല്ലാതെ മറ്റൊന്നും
നിനക്ക് കിട്ടുന്നില്ലലോ?
മനസ്സ് കാണുന്നും ഇല്ല
അപരാഹ്ന നിഴല്‍ പതിച്ച എന്‍റെ
ഹൃദയം കറുത്തിരിക്കുന്നു
അതിലേക്കു ആരോ കോരി നിറക്കുന്ന
കയ്പുനീര്‍ , തട്ടി തെറിച്ചു
തിരിച്ചു പ്രവഹിക്കുന്നത് അറിയുന്നുവോ?
എടുത്തു കളയുന്നത് പച്ചയായ ശരീരം
മാത്രം..
ആര്‍ത്തിയോടെ കീഴടക്കാന്‍ വെമ്പുന്ന
മന്ത്രവാദി--കേള്‍ക്കുക,
നിധി കാക്കുന്ന ഒരു ഭൂതമാണ്‌ ഞാന്‍
നീ ഒരുക്കുന്ന ഓരോ ഗര്തതിലും
അത് ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു, വളരെ അരികെ..
നിന്‍റെ സ്പര്‍ശനം കൊണ്ടു അത് താഴ്ന്നുപോകുന്നു
ഹൃദയത്തില്‍ കടന്ന അപരാഹ്ന നിഴല്‍ അത്
നിന്നില്‍ നിന്നും മറച്ചു വെയ്ക്കുന്നു...
........(വിനു)........
No comments:
Post a Comment