ചില്ലുകള് തകര്ന്ന കണ്ണാടിയില്
നിഴലുകള് പോലെ പടര്ന്നു നില്ക്കുന്ന
മൂകതകള് പേരിടാത്ത നോവിനെ നോക്കി
അവ്യക്തം വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..
കണ്ണുകള് നിറഞ്ഞപോള് ഇരട്ടിച്ച
പ്രതിബിംബം പെടുന്നനെ അപ്രത്യക്ഷമായി..
ഓ, പ്രതിരൂപമേ-
ഈ ശൂന്യതയിലൂടെ കടന്നുവരും നിന്റെ
കരാള ഹസ്തങ്ങള്
അഴിച്ചു വിട്ട പടകുതിരയെ പോലെ
മെല്ലെ, വളരെ മെല്ലെ
എന്റെ ഹൃദയത്തെ ചവിട്ടി മെതികുന്നു
ഒപ്പം ആ പ്രതിബിംബതെയും മായ്ച്ചു കളയുന്നു..
..........(വിനു)........
No comments:
Post a Comment