ഏകാന്തത ഉറങ്ങികിടക്കുന്ന യാമങ്ങളില്‍
മൂകത രാത്രിയുടെ കുപ്പായം ധരിച്ച്
നിലാവില്‍ വെറുതെ ഉലാത്തുന്നു,
വിജനമായ ഒറ്റയടിപാതകള്‍ താണ്ടുമ്പോള്‍
നിഴലും കൂടിനെതുമെന്നു നിനക്കുന്നു
തണുത്ത ഭൂമിയുടെ മൃദുല തടങ്ങളില്‍
അണയുന്ന കിളികളുടെ മൊഴികള്‍
ഏതോ ചലനങ്ങളില്‍ ആഴത്തില്‍ പതിക്കുന്നു
ഇരുട്ടു കനത്തു തുടങ്ങുന്ന വേളയില്‍
രഹസ്യങ്ങള്‍ ഉണരുന്ന യാമത്തില്‍
സ്വയം മന്ത്രങ്ങള്‍ ഉരുവിട്ട്
മൂകത കുപ്പായം എല്ലാം അഴിച്ചു വെച്ച് ..
ഇളം തണുപ്പില്‍ തെല്ലൊന്നു വിശ്രമിച്ച്‌
മെല്ലെ പറഞ്ഞു ഇതൊരു അബദ്ധ സഞ്ചാരം
മാത്രമായിരുന്നു
...........(വിനു)..
No comments:
Post a Comment