ഒരു പ്രഭാതത്തില്‍ സൂര്യനോടൊപ്പം
മഞ്ഞു കണമായി പൊഴിഞ്ഞു, കടലിന്റെ
അഗാധതിലേക്ക് വന്നതാണ് നീ!
വെറുതെ..., ഒന്നും മോഹിക്കാതെ,
പവിഴ പുറ്റുകള്‍ക്കിടയില്‍ ,ഒരു മൃദു-
സ്പര്‍ശമായി നീ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്നു..
പക്ഷെ, ഈ കടലിനൊരു നാള്‍ നിന്നെ
വേണ്ടങ്കിലോ?
മാപ്പ് പോലും പറയാതെ പുറത്താകുമോ
എന്നു നീ ഭയക്കുന്നു..!
കാരണം, ഇവിടെ നീ അഭയാര്‍ഥി ആണല്ലോ?
നിനച്ചിരിക്കുക , നീ :-
പെടുന്നനെ ഉള്ള കല്പനകളെ ,
സ്വയം അനുഭവിക്കാന്‍ പോകുന്ന,
പേരറിയാത്ത നോവിനെ,
വാക്കുകളുടെ മൌനത്തെ ...
അടുത്ത പ്രഭാതത്തില്‍
നീ അഗ്നിയായി എരിഞ്ഞടങ്ങുക..
കണ്ണീരിനു കനവുകള്‍ പാടില്ല..
അനശ്വരമായ മോഹങ്ങളും വേണ്ട..
................(വിനു)...........
No comments:
Post a Comment