ഇരുണ്ട് കൂടുന്ന ആകാശത്തില്‍
ഞാന്‍ സ്വയം ആത്മാവ് തിരയുന്നു
തേജസായി ഉദിക്കാന്‍ വെമ്പുന്ന
സൂര്യന്‍റെ മുഖം നോക്കാന്‍ ചിലപ്പോള്‍
ആശക്തമാകുന്നു..
ജീവനുതികാത്ത പാദങ്ങളില്‍
തിരയിളക്കങ്ങളായി തലോടാന്‍
കാറ്റിനാവുന്നില്ല ...
ഹൃദയം നുറുങ്ങിയപ്പോള്‍ അറിഞ്ഞു
ഞാന്‍ ശരീരമില്ലാത്ത ആത്മാവ് മാത്രം
ആഴങ്ങളിലെന്നെ തൊട്ടുണര്‍ത്തിയ
അന്കുലികള്‍ പോലും യവനികയ്ക്കുള്ളില്‍
മറഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്നു..
ആത്മാവുകള്‍ക്ക് എന്തൊരു അന്തര്‍ദാഹം
സൂര്യനെന്നെ ആലിംഗനം ചെയ്തെടുതെങ്കില്‍
രൂപമില്ലാത്ത ശരീരം മാറോട് അണചെങ്കില്‍
വേണ്നീരായലെ നില ഉറക്കാത്ത -
എന്‍ ആത്മാവ് ശാന്തമാകൂ..
..........(വിനു)......
No comments:
Post a Comment